Instrukcja bezpieczeństwa pożarowego musi znajdować się w wszystkich zakładach pracy. Sposób jej przechowywania ma kluczowe znaczenie – podobnie jak plany danego obiektu, instrukcja powinna być możliwa do natychmiastowego zlokalizowania. Dzięki temu będzie mogła być wykorzystana do przeprowadzenia działań ratowniczych.
Treść prawidłowo sporządzonej instrukcji
W treści instrukcji powinny zostać omówione warunki ochrony przeciwpożarowej, włącznie z jej przeznaczeniem, sposobem użytkowania, dostępnym procesem technologicznym oraz warunkami technicznymi obiektu. Dotyczy to również określenia poziomu zagrożenia wybuchem, dostępności gaśnic i urządzeń przeciwpożarowych oraz metod ich konserwacji. W instrukcji należy uwzględnić sposoby pozwalające na zabezpieczenie pod względem pożarowym prac niebezpiecznych. Istotne są również kwestie związane z ewakuacją, np. metody zapoznawania użytkowników obiektu z przepisami przeciwpożarowymi. Instrukcja musi zawierać zakres zadań i obowiązków dla stałych pracowników, a także plany obiektów, włącznie z ich usytuowaniem oraz terenem przyległym. Należy uwzględnić dane graficzne poszczególnych parametrów budynku.
Dostępność instrukcji opisującej bezpieczeństwo pożarowe
Wszystkie dokumenty zestawione w instrukcji opisującej bezpieczeństwo pożarowe muszą być odpowiednio przechowywane. Użytkownik, zarządca lub właściciel obiektu może zostać zwolniony z obowiązku posiadania tych dokumentów przez komendanta powiatowego lub miejskiego. Wymagania instrukcji wciąż jednak muszą zostać należycie spełnione w uzasadnionym przypadku. Komendantowi przysługuje możliwość zażądania uzupełnienia dokumentacji. Podstawą prawną jest w tym przypadku Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 2010 roku, dotyczące ochrony przeciwpożarowej budynków oraz pozostałych obiektów budowlanych i podległych im terenów.
Kiedy nie jest wymagana instrukcja bezpieczeństwa pożarowego?
Instrukcja określająca bezpieczeństwo pożarowe nie jest konieczna w tzw. odrębnych strefach pożarowych. Są to w większości budynki użyteczności publicznej oraz zamieszkania zbiorowego, a także obiekty produkcyjne, inwentarskie i magazynowe, w których strefa zagrożenia wybuchem nie występuje. Dotyczy to również budynków i odrębnych części stanowiących strefy pożarowe, których kubatura netto nie przekracza 1000 m3. W przypadku budynku inwentarskiego kubatura brutto nie powinna przekraczać 1500 m3. Pod uwagę brane są także powierzchnie strefy pożarowej w obiektach innych niż budynki, które nie przekraczają 1000 m2.
